|
در اين پژوهش که با روش توصيفي ـ تحليلي صورت پذيرفته نظرية خاص آيت‌الله جوادي آملي درخصوص توليد علم ديني، که به نظرية «علم ديني حداکثري» شهرت يافته، تبيين مي‌شود. ايشان نظرية توليد علم ديني را به گونه‌اي سامان مي‌دهد که در ضمن آن هريک از مبادي معرفتي بشر، اعم از عقل، نقل، شهود و حتي تجربة حسي، ارزش و اعتبار خاص خود را به‌دست مي‌آورند.
پس از بررسي و دسته‌بندي آراي معظم له درخصوص معناي دقيق علم ديني، به تبيين راهکارهاي توليد علم ديني از ديدگاه ايشان پرداخته، بيان مي‌کند که ايشان با برداشتي جديد از معناي دين و رابطة آن با عقل، دست‌کم به سيزده راهکار مشخص درخصوص توليد علم ديني، مبتني‌بر نظرية خود دست يافته‌اند که البته مي‌توان اين راهکارها را در رابطة طولي به «راهکارهاي مرتبط با حوزة نظريه‌پردازي» و «راهکارهاي مرتبط با حوزة عملياتي و ميداني» دسته‌بندي کرد.
نگارنده ابهاماتي بر اين نظريه وارد مي‌داند، كه با بهسازي و رفع مشکلات اين نظريه، مي‌توان آن را مبناي مناسبي براي فعاليت‌هاي نظريه‌پردازانه و فعاليت‌هاي عملي درخصوص توليد علم ديني قرار داد.
|
